Adventverhaal 2024 Advent 4

DE VANZELFSPREKENDE VALT NIET OP

‘Van mij mag er elk jaar een volkstelling zijn!’ pocht de waard tegen zijn gasten. Hij doet goede zaken. Het is zo druk dat hij zelfs het mooiste en duurste vaatwerk heeft ingezet om iedereen van drank te voorzien. Zo kunnen de gasten meteen zien dat hij tot de notabelen van het dorp behoort. Hij is – zeg maar – een grote Bethlehemmer. In ieder geval vindt hij dat zelf.

Wedden dat…’ De rest van de woorden gaan verloren in het rumoer. De verkiezing van de grootste Bethlehemmer is het gesprek van de dag. ‘Wie moet er nou de vierde kandidaat worden?’ Er doen diverse namen de ronde. De waard staat met stip bovenaan. Zijn bulderende stem hoor je zelfs nu boven al het lawaai uit. Hij is een belangrijk man en laat zich daar graag op voorstaan. Hij kan toch niet op het lijstje ontbreken?

Geurige gerechten worden binnengebracht. Er wordt hard gewerkt want iedereen krijgt te eten. Een paar mensen grijpen naar hun muziekinstrumenten. Even later is de herberg gevuld met feestelijke klanken van vrolijke muziek. Bekende liederen die iedereen kan meezingen.

Niemand let op Martha,de vrouw van de waard. Ze helpt de gasten en voorziet hen van eten en drank. De herberg draait vooral op haar. Wat Martha doet vindt iedereen zo vanzelfsprekend dat niemand het opmerkt. Tot nu toe is ze erin geslaagd alle reizigers onderdak te bieden. Bij het vallen van de avond kloppen nog twee mensen bij de herberg aan. Met de beste wil is er geen plaats te bedenken. Maar de jonge vrouw is zwanger. Martha heeft met hen te doen. Hoe kan ze een zwangere vrouw in de kou laten staan? Koortsachtig zoekt zij tussen alle bedrijven door naar een oplossing.

Dan schiet haar te binnen dat er nog plaats is in de stal. Daar staat alleen een os, maar die kan hen warm houden. Heimelijk pakt ze wat eten en drinken en stopt dat het stel toe. ´Ga maar vlug´ zegt ze. ´Morgen kom ik kijken of alles goed is.´

Niemand die dit tafereel heeft opgemerkt. Behalve haar man, de waard. ‘Kijk die Martha eens, ze geeft de vreemdelingen onderdak en geeft ze eten en drinken.’ denkt hij.

Een beetje beduusd ziet hij hoe zijn vrouw met twee zware kruiken water sjouwt. Hij voelt zich schuldig dat hij haar zo hard laat werken en roept in een opwelling: ‘Martha ís de grootste Bethlehemmer!’ Tot zijn verbazing krijgt hij meteen enorme bijval.

In de herberg blijft de verkiezing hèt gesprek van de dag. Wie is de grootste Bethlehemmer?

Martha die eindelijk de erkenning krijgt die ze verdient? ‘Of Johannes de kamelendrijver?’ zegt een ander. ‘Nee, Nathan de schaapherder, hij verzorgt de zieken.’ wordt er geroepen. ‘Ik ben voor Rachel, die zich over de verloren kinderen en de gevangenen ontfermt.’ Zegt weer iemand anders.

‘Nog even en dan zullen we het weten.’ zegt de waard.

In de stilte van de avond ligt de os helemaal alleen in zijn stal. Weg van het feestgedruis en alle speculaties, Met een lege voederbak naast hem. Dan hoort hij geluiden. Er naderen mensen, ze komen de stal binnen. Deze nacht krijgt hij kennelijk gezelschap.

Wordt vervolgd…

Met dank aan de OK Kerngroep Nijmegen voor het poseren.

© Tekst, opstelling en foto’s: Oud-Katholieke Parochie Arnhem-Nijmegen, Alwin en Bas Meisters