Groet van de oud-katholieke en anglicaanse bisschoppen in continentaal
Europa aan hun kerken ter gelegenheid van de feestdag van de heilige
Willibrord op 7 november 2023
De Willibrordbrief wordt elk jaar verstuurd door de Anglicaanse en Oud-Katholieke
bisschoppen op het Europese vasteland. Ze komen elke zomer samen voor een
gezamenlijke conferentie. Dit jaar kreeg bisschop Harald Rein uit Zwitserland de
opdracht om de gezamenlijke boodschap te schrijven.
Aan zet blijven in tijden van verandering
Geliefde broeders en zusters in het geloof,
In juni 2023 vond de Generale Assemblee van de Conferentie van Europese Kerken
(CEC) plaats in Talinn, Estland. Het motto was “Onder Gods zegen – vorm geven aan
de toekomst”. Meer dan 300 christenen kwamen samen. Drie kerkfamilies zijn
vertegenwoordigd in CEC: de protestantse, de orthodoxe en de anglicaans-oudkatholieke.
Het nieuwe presidium is als volgt samengesteld: Aartsbisschop
Nikitas van Thyateira en Groot-Brittannië, Oberkirchenrat ds. Frank Kopania (EKD)
en bisschop dr. Dagmar Winter (Church of England). Veel belangrijker zijn echter de
inhoudelijke resoluties en onderwerpen van de CEC-Assemblee. En vooral de
verklaringen over de oorlog in Oekraïne, over klimaatverandering / milieucrisis en
over migratie / ontheemding. De inval van Rusland in Oekraïne werd veroordeeld. In
het behoud van de schepping worden we allemaal uitgedaagd als rolmodel. We
moeten ons verzetten tegen taal die medevluchtelingen in hokjes plaatst en
ontmenselijkt.
We worden allemaal opgeroepen om ons in te zetten zodat verklaringen niet alleen
verklaringen blijven om ons geweten te sussen. Op het eerste gezicht lijkt het
misschien alsof we weinig concreets kunnen doen tegen de achtergrond van de
steeds groter wordende problemen. En toch is elke inzet de moeite waard. Want als
iedereen (ik, onze parochie, ons bisdom) ook maar een kleine stap zet, bereiken we
samen doorslaggevende dingen om Europa leefbaarder te maken voor alle mensen.
We kunnen bijvoorbeeld vluchtelingengezinnen in onze gemeenschap financieel en
in natura ondersteunen. Het is ook zinvol om in ons eigen leven en in de kerkelijke
omgeving het voorbeeld te geven van een bewuste levensstijl, die de hulpbronnen
van deze aarde spaart en er zo toe bijdraagt dat de aarde voor zoveel mogelijk
mensen een leefbare plek blijft.
Het zijn misschien kleine stapjes, maar het hangt af van doorzettingsvermogen en
volharding, zoals te lezen is in de gelijkenis van de weduwe in Lucas 18, 1-8. In
eerste instantie lijkt de weduwe in deze gelijkenis alleen een rechter te stalken totdat
hij, geïrriteerd uiteindelijk in haar voordeel beslist. Maar het thema gaat niet over de
rechter of een beeld van God of bidden alleen, maar over de kracht van geloof. De
weduwe kan de wereld veranderen en iets bereiken vanuit persoonlijke overtuiging
en zekerheid. Zelfs als het eerst hopeloos lijkt. De weduwe had kunnen opgeven of
gefrustreerd zijn, maar ze zette door. Wij christenen kunnen de wereld veranderen en
in beweging brengen als we, om het zo maar te zeggen, alert en aan zet blijven.
Dus niets wat we vragen, eisen en doen in de naam van God is tevergeefs.
Volharding heeft ook te maken met hoe wij ons als christenen opstellen en
handhaven in de seculiere samenleving: “Onder Gods zegen – vormgeven aan de
toekomst”.
De heilige Willibrord bracht het christelijk geloof naar grote delen van Europa. Het
laatste vers van de parabel luidt: Zal de Mensenzoon, wanneer hij terugkeert, nog
steeds het geloof op aarde tegenkomen? Het antwoord wordt opengelaten. Ik heb er
alle vertrouwen in en wens ons allen goede ervaringen en veel succes.
+ Harald Rein